Γιατί δεν είναι έργο τέχνης ο σωρός των καλυμμάτων των καθισμάτων στο υπόγειο σινεμά;

αριστερά δίπλα από την οθόνη

μερικά μάλιστα φέρουν ζωγραφιές



ενώ είναι τέχνη...

ο σωρός

Barry Flanagan   [1941-2009]
heap II               1968
Sculpture
Sand, Hessian/Sacking

Επιλέγει "μη-γλυπτικά υλικά" ώστε οι μορφές να αυτοδημιουργούνται...

Ο εν λόγω Ουαλός είχε δηλώσει το 1965
"... μπορεί να ισχυρίζομαι ότι είμαι γλύπτης και να κάνω οτιδήποτε άλλο παρά γλυπτική"
‘…I might claim to be a sculptor and do everything else but sculpture.’

Αν ΔΕΝ κάνει γλυπτική, τι ακριβώς κάνει;


ή


 η "καρέκλα με λίπος";

Joseph Beuys  [1921–86]
"Fettstuhl "
1964 – 85
 μάλιστα ο Γερμανός ακτιβιστής που την έφτιαξε θεωρείται ένας από τους πιο σημαίνοντες καλλιτέχνες της εποχής του.


Ο Ντάντο είναι της άποψης ότι ένα ενσωματωμένο νόημα είναι αυτό που μετατρέπει ένα αντικείμενο σε έργο τέχνης.
Είνα ένα "άγρυπνο όνειρο", το ποίο αντίθετα από τα όνειρα, μπορούμε να το μεταδώσουμε στους συνομιλητές μας.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο σωρό καλυμμάτων του υπόγειου σινεμά στην ΑΣΚΤ.
Ας τον οναματίσουμε "σωρό στη γωνία της οθόνης".
Τι αποκλείει αυτός ο σωρός να υπερβεί την κατάσταση του φυσικού αντικειμένου και να νοηθεί ως έργο τέχνης, αν κάποιος του προσδώσει ένα αόρατο νόημα;
Τα "άγρυπνα όνειρα" από πότε έχουν ανάγκη καλλιτέχνες-δημιουργούς και λοιπά συμφραζόμενα του κυκλώματος της τέχνης;
"Εξ άλλου η τέχνη κρατάει πάντα τις αποστάσεις της από την πραγματικότητα" σ. 77

Aς ξανασκεφτούμε λίγο τα επιχειρήματα της Βεατρίκης Γουντ όταν υποστήριζε την "Κρήνη" του Ντισάν.
Ο σωρός τοποθετήθηκε από κάποιον άγνωστο (όπως και στην περίπτωση της "Κρήνης")  κάπου (όχι στα σκουπίδια), έχασε τη χρηστική του αξία, και κάποιος του έδωσε τίτλο...

Όσο για το νόημα;
Είμαι κ εγώ ο παρατημένος σωρός έργο τέχνης όσο τουλάχιστον δεκάδες άλλα "αφηρημένα", "εννοιολογικά" κλπ.


bibliography

Danto, A. (2013). Τι είναι αυτό που το λένε τέχνη. Αθήνα: Μεταίχμιο
Wood, B. The Richard Mutt case. Blindman 2. page 5.