Published on Jul 18, 2018
Παρασκευή 20 Ιουλίου 2018
Διπλωματικές ΑΣΚΤ 2018
Δευτέρα 16 Ιουλίου 2018
Σχόλια για το "Για το μεταμοντέρνο στην αρχιτεκτονική"
Ό,τι πρέπει για το καλοκαίρι!
Μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
ιδιαίτερη εντύπωση μου
έκανε η σεμνότητα του Κωτσιόπουλου, τα ευρύτατα ενδιαφέροντά του &
το πώς δένουν με την αρχιτεκτονική.
Ούτε μου πέρναγε από το μυαλό ότι θα μπορούσε ο Chomsky να είχε σχέση με μια τέχνη του σχεδίου!!!
Εξαιρετικά
καλαίσθητο βιβλιαράκι, πολύ ευκολοδιάβαστο με τις πεντακάθαρες εικόνες
του και τις σημειώσεις στο υποσέλιδο (και επιτέλους ΟΧΙ στο τέλος του
βιβλίου!)
Χρήσιμο & το ευρετήριο κύριων ονομάτων.
Δείτε τις βιντεοπαρουσιάσεις ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ
του Αναστάσιου Μ. Κωτσιόπουλου.
Ο Α.Μ. Κωτσιόπουλος είναι καθηγητής αρχιτεκτονικής του Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
Δραστηροποιείται ως αρχιτέκτων απο το 1970. Απο το 1977 διατηρεί
γραφείο με τις αρχιτέκτονες Έμυ Ζουμπουλίδου και Αλίνα Πάνου με πλήθος
έργων, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονται πανεπιστημιακές και
πολιτιστικές μονάδες
Κυριακή 15 Ιουλίου 2018
Σχόλια στο "The Russian experiment in art 1863-1922" της Camilla Gray
Κατάφερε να συμπληρώσει το τεράστιο υλικό για την έρευνά της μέσα σε μόνο πέντε χρόνια (1957-1962), και το βιβλίο ης εκδόθηκε το 1962.
Η Camilla Gray πέθανε από ηπατίτιδα 9 χρόνια μετά, σε ηλικία μόλις 35 χρονών...
H ιστορία της ξεκινά με τους "Περιπλανόμενους "[Передви́жники], μια ομάδα σπουδαστών που αποκόπηκαν από τη ρωσική Ακαδημία Τεχνών το 1863 και τελειώνει το 1922, στην ταραγμένη περίοδο του πολεμικού σοσιαλισμού.
Η πλούσια εικονογράφηση και οι αναφορά τηε σε αναρίθμητους καλλιτέχνες της εποχής αυτής καθιστούν το βιβλίο αξιόλογο ακόμη και σήμερα που η ρωσική πρωτοπορία είναι αρκετά γνωστή.
Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018
Σχόλια στο "Believing is seeing. Creating the culture of art." της Mary Anne Staniszewski
Mary Anne Staniszewski (1995). Believing is seeing. Creating the culture of art. Ν. Υ. N.Y. Penguin
H πλούσια (αν και ασπρόμαυρη) εικονογράφηση του βιβλίου θα βοηθήσει τον αρχάριο σε θέματα που αφορούν την τέχνη να καταλάβει τον ορισμό της, να συλλογιστεί το τι είδος άνθεωπος (ή μήπως... υπεράνθρωπος) είναι ο καλλιτέχνης, να μάθει τα βασικά για το ρόλο που έπαιξαν κατά τη μοντέρνα εποχή οι ακαδημίες, τα μουσεία και εν γένει το "κύκλωμα της τέχνης", και τελικά να βουτήξει στα πιο βαθιά της σύγχρονης τέχνης και ίσως να δώσει μια δική του απάντηση στο κουραστικά χιλιοειπωμένο "μα είναι αυτό τέχνη;;;"
Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018
Σημειώσεις στο "Ελεύθερο Πνεύμα" του Γιώργου Θεοτοκά
Πρώτη έκδοση από τον Α. Ι. Ράλλη, όπου ο συγγραφέας χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Ορέστης Διγενής.
Επανεκδόθηκε από τον Ερμή το 1973.
Η παρούσα έκδοση είναι της Εστίας του 2016.
Ξεχώρισα το δεύτερο μέρος του δοκιμίου του, με τίτλο: "εθνικός χαρακτήρας & πνευματικός μιλιταρισμός".
Ο κεντρώος, αστός λόγιος, Θεοτοκάς, αντιλαμβάνεται ότι, το 1922, η μικρασιατική καταστροφή δεν επέφερε μόνο το οριστικό τέλος της τυχάρπαστης "μεγάλης ιδέας" της κωνσταντινικής δεξιάς, αλλά έκανε ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη για ένα νέο ιδεολόγημα της άρχουσας τάξης, διαφορετικό από το μαρξιστικό ή την αποτυχημένη προγονοπληξία...
Προσπαθεί λοιπόν να βάλει τα θεμέλιά του καλώντας τους νέους διανοούμενους, όπως έκανε πριν μερικά χρόνια, σε περίπου ίδιο μήκος κύματος, ο Περικλής Γιαννόπουλος.
Παρά τη συνήθη μεμψιμοιρία των καλοζωισμένων του είδους του, που ταξιδευμένοι στις Λόντρες & τα Παρίσια ουσιαστικά νιώθουν άβολα στην υπανάπτυκτη Ελλάδα, τη "χώρα της προχειρολογίας & της εύκολης εργασίας" [σ. 15], ο Θεοτοκάς ελπίζει σε μια εθνική, πνευματική ανάταση, στα μέτρα του βέβαια.
Τα βασικά σημεία:
"ο σκοπός της τέχνης δεν είναι ωφελιμιστικός" [σ. 28]
εν αντιθέσει με το μαρξιστικό πρόσταγμα του σταλινικού σοσιαλιστικού ρεαλισμού
Το "δαιμόνιο" του καλλιτέχνη "ανοίγει ένα δρόμο για τον εαυτό του, μια πάλη εναντίον του εαυτού του", οπότε το έργο τέχνης αποτελεί "ένα στιγμιότυπο της εσωτερικής τρικυμίας του δημιουργού"
[σ. 29-30]
Ο Θεοτοκάς γίνεται λοιπόν "μοντερνιστής".
Κατακεραυνώνοντας τον Φώτο Πολίτη, ο οποίος απλά "βλέπει Λεβαντίνους να αντιγράφουν κωμικά Φράγκους στην Αθήνα της ψευτιάς & της αντίφασης" [σ. 23],
μας καλεί να δούμε κατάματα την πραγματικότητα και τα σύγχρονα προβλήματα της "νεανικής, ζωηρής Αθήνας με τη λεωφόρο Συγγρού", και "τους ασταθείς φευγαλέους κόσμους των ψυχικών διαθέσεων"...
Δευτέρα 2 Ιουλίου 2018
Σχόλια στο "Τι είναι διαφωτισμός" του Michel Foucault
Immanuel Kant [1784], ο Michel Foucault γράφει τη δική του εκδοχή "Τι είναι διαφωτισμός" [1984]. Το γαλλικό κείμενο έμεινε αδημοσίευτο και το γνωρίζουμε μόνο μετά τη μετάφρασή του στα αγγλικά από την Catherine Porter.
H ελληνική έκδοση δημοσιεύτηκε το 1988 από τις εκδόσεις Έρασμος.
Δύσκολο όμως να ξεφύγει από το βαρύ φάντασμα του κειμένου του Καντ.
Έτσι ο Φουκώ καταφεύγει στον Μπωντλέρ και στο αισθητικό του δοκίμιο για το "ζωγράφο της σύγχρονης εποχής".
Tον απασχολεί ιδιαίτερα το ζήτημα της μοντερνικότητας.
Επιγραμματικά:
μοντερνισμός: η βούληση να ηρωοποιήσουμε το παρόν,
ο μοντερνισμός δεν είναι μια ιστορική περίοδος, παρά μια στάση, ένα "ήθος",
μοντερνική στάση: να φανταστούμε το παρόν διαφορετικά απ' ό,τι είναι,
ασκώντας το δικαίωμα ελευθερίας, συλλαμβάνουμε την αλήθεια του παρόντος,
ο μοντέρνος άνθρωπος ΔΕΝ ανακαλύπτει τον εαυτό του, τον παραγάγει,
διαφωτισμός: διαρκής επανεργοποίηση μιας στάσης, ενός φιλοσοφικού ήθους,
ποιο είναι το καθήκον του μντέρνου ανθρώπου;
να επινοήσει / παραγάγει τον εαυτό του
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)